Nr 41 April 2016

Nieuwsbrief nr. 41  april 2016                                                           

Eindelijk weer een nieuwsbrief uit Oekraïne. Ook al hoorde u/je lange tijd niets, ons werk ging het afgelopen jaar door.

Een terugblik op 2015.

Bijna elke dag was Oekraïne wel in het nieuws. De laatste maanden wat minder, maar toch is de strijd in het oosten nog niet voorbij. Nog steeds komen er vluchtelingen naar onze regio omdat het niet veilig is. Onder hen zijn veel protestanten en hoofdzakelijk baptisten. Ze worden gezien als vrienden van het westen: Europa en Amerika. En het “westen” wordt gezien als de oorzaak van alle ellende. Kerken worden in beslag genomen en voorgangers gedood. De meest bizarre dingen worden in de media over het westen verteld. Als de vluchtelingen hier komen en vriendelijk worden ontvangen horen en zien ze heel iets anders. In ons dorp helpen we hen aan onderdak en de nodige levensbehoeften. Zij die kunnen werken helpen zelf mee om hun toekomst hier weer op te bouwen. Ook economisch gaat het slecht. Alles stijgt, behalve de lonen en pensioenen. De prijzen voor gewone levensmiddelen zijn verdrievoudigd in een jaar tijd. U/je begrijpt dat juist de kwetsbare groep van ouderen, zieken en gehandicapten het extra moeilijk heeft. Er komen dan ook veel hulpvragen op ons af.

Warmte in de winter.  Een groot probleem is de prijs van het gas. Het is niet te betalen. De gasrekening is hoger dan een pensioen of gemiddeld loon! En als het eenmaal is afgesloten is het heel duur om het weer opnieuw aan te laten sluiten. Vanuit de stichting willen we dat voorkomen en betalen we heel wat gasrekeningen. Gelukkig hebben we dit jaar geen strenge winter, maar zonder verwarming heeft een oude vrouw het bij -10 toch wel koud. We zorgen voor stookhout dat is ook veel duurder geworden en soms is het echt nodig om een nieuw kacheltje te kopen. Zo zit o.a. mevr. Smitskova er weer warmpjes bij.

Projecten. U/Jullie kennen inmiddels de projecten van onze stichting. Het ziekenhuis, de bergdorpen, de thuiszorg. Het mag allemaal doorgaan. We hebben inmiddels weer een vrouw aangenomen voor het helpen van ouderen. Zij maakt verschil door voor een schoon bed, voeding en een luisterend oor te zorgen. Het is dankbaar werk! We hebben dit jaar voor een extra voedselpakket gezorgd. Vanwege de hoge prijzen en het te laat uitbetalen van de pensioenen en uitkeringen. De nood was hoog!

We willen u en jullie vertellen over een nieuw project: De zigeuners. Bij een bezoek aan het kerkje in het Roma-dorpje in Essen hield de zigeunervoorganger een indrukwekkende toespraak. Door jullie vader hebben we geleerd dat we mensen mogen zijn en geen straathonden of uitschot. Hij heeft ons laten zien dat we als Roma’s van waarde zijn voor God. We vragen jullie om het werk van jullie vader voort te zetten. Zo kregen Peter en ik en andere familieleden er een taak bij. Van onze stichting hebben we een oud gebouwtje gerenoveerd, zodat er zondags een samenkomst kan worden gehouden. En omdat er geen water was hebben we ook een waterput laten graven. Water en Levend Water, een voedselpakket en geestelijk voedsel voor mensen waar niemand naar omzag. Heel bijzonder was de dienst met Kerst. De kinderen kregen fruit en wat snoep, de ouderen een voedselpakket en een doos kleding. Op zo’n moment zouden we u en jullie de dankbaarheid en de ontroering van deze mensen willen laten zien, want mede door uw en jullie steun kunnen we dit werk doen!

Nog iets moois om te vertellen. Een vluchtelinggezin (moeder met 6 kinderen) uit Donetsk had in dit dorpje onderdak gevonden. Ze gaf haar kinderen les en vertelde uit de Bijbel. Nieuwsgierige zigeunerkindjes kwamen kijken en luisteren. Zo ontstond spontaan een schoolklasje. We helpen haar om dit voort te zetten en zien dit als een geschenk van God.  De voorganger woont zelf niet in dit zigeunerkamp, maar komt steeds met zijn oude Ladaatje naar de mensen toe. Wij vullen regelmatig zijn tank met benzine, zodat hij in deze kleine gemeente kan gaan preken en hen helpen.

Persoonlijk. Door de crisis raakte Peter zijn werk kwijt. De mini doe-het-zelfzaak sloot de deuren. En later werkte de baas er zelf omdat hij het loon (8 euro per dag) niet meer kon betalen. Gelukkig  werd Peter gevraagd om op bruiloften te zingen en zo kregen we toch inkomsten. In april kreeg ik gezondheidsklachten en ben ik verwezen naar een neuroloog. Na 2x een MRI-scan en het bezorgde gezicht van de arts wist ik dat er iets niet goed was. De diagnose deed me schrikken: MS (multiple Sclerose). Ik werd opgenomen en behandeld, maar je beseft dat deze ziekte niet overgaat en dat je niet beter wordt. Toch kreeg ik vrede in mijn hart om het te accepteren. God heeft ons geholpen in de moeilijke tijd na het overlijden van onze Benjamin en we geloven dat Hij ons ook nu zal helpen en dragen. Tegelijk komt dan de gedachte hoe zal dat gaan in een land met slechte medische zorg en onhygiënische toestanden. Kan ik de juiste behandeling krijgen? Wat een luxe toch het Nederlandse ziekenhuis. Hier is het vaak, hoe meer je geeft hoe “vriendelijker” de arts wordt. Ik zal wat vaker naar Nederland moeten komen om de injecties die ik mezelf elke week moet geven op te halen (gelukkig is een ticket van Wizzair niet duur als je lang van te voren boekt). De ziekte zal ongetwijfeld gevolgen hebben voor het werk. Ik zal meer moeten aansturen en meer mensen zullen voor de stichting gaan werken.  Ik hoop wel dat ik de mensen kan blijven bezoeken, hun verhalen aanhoren, met hen bidden en hun zorgen delen. Dat is wat ik graag doe, de mooie kant van het werk.

Driemaal Oekraïne. In Bleskensgraaf wordt heel wat voor verschillende projecten in Oekraïne gedaan. De zigeunerschool in Szernye (H.O.E.), Marije’s Missie (Kimon) en onze stichting Hart en Handen voor Oekraïne. Hoewel we alle drie een andere doelgroep hebben en op verschillende plaatsen werken lijkt het ons goed om een stap terug te doen. We besluiten dat de nieuwsbrief niet meer in de kerk wordt aangeboden. Wel is het mogelijk om de nieuwsbrief per mail te ontvangen en via onze website op de hoogte te blijven. We vinden het heel fijn dat de gemeente Lunteren onze stichting op een bijzondere manier steunt. We gaven presentaties voor ouderen en jongeren en ervaren veel betrokkenheid. Dat wil niet zeggen dat we zonder uw en jullie steun kunnen. We hopen dat u/jullie blijven meeleven met ons werk dat ontstaan is in Bleskensgraaf en altijd veel goeds van de gemeente heeft ontvangen.

Heel veel dank voor de giften die het mogelijk maakten om de naaste in Oekraïne te helpen. Wilt u/jij onze nieuwsbrieven blijven ontvangen, geef dan uw/jouw emailadres door aan de voorzitter van de stichting: Ineke Vijfhuizen (evijfhuizen@hotmail.com).

Een hartelijke groet uit Oekraïne! Peter, Dianne, Anna-Vera, Eduard en Liza Bernyk-van der Lingen